محدودیت‌های مؤثر بر رفتار سازگاری کشاورزان با کم‌آبی (مورد مطالعه: شهرستان شوشتر)

تغییرات آب و هوایی تهدیدی برای امنیت آب، منابع آبی و دسترسی به آب­هاست و از این رو یکی از تهدیدات عمدۀ بخش کشاورزی تلقی می‌شود. کشاورزان توانایی متفاوتی برای اجرای استراتژی‌های سازگاری دارند و هزینه­های مالی و غیر مالی بر رفتار انسان تأثیر می‌گذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل محدودکننده مؤثر بر رفتار سازگاری کشاورزان شهرستان شوشتر در مواجهه با تغییرات آب و هوایی انجام شد. جامعۀ آماری این پژوهش کشاورزان شهرستان شوشتر بودند که 251 نفر از آن‌ها بر اساس جدول بارتلت به عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند. برای انتخاب نمونۀ مورد مطالعه از روش نمونه‌گیری تصادفی متناسب بهره گرفته شد. ابزار گرد‌آوری اطلاعات، پرسشنامه‌ای محقق‌ساخت بود که روایی صوری آن توسط متخصصان تأیید و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ بررسی شد (73/0-43/0). نتایج نشان داد متغیرهای خطر درک‌شده و خودکارآمدی تأثیر مستقیم، مثبت و معنا‌داری بر حفاظت از خود داشته‌اند. همچنین حفاظت از خود، تأثیر مستقیم مثبت و معنا‌داری بر متغیر رفتار سازگاری داشت. می­توان استدلال کرد متغیرهای درک خطر و خودکارآمدی تأثیر غیر مستقیم معنا‌داری نیز بر رفتار سازگاری کشاورزان دارند. در مجموع مدل پیشنهادی تحقیق توانسته است 35 درصد از تغییر‌پذیری متغیر رفتار سازگاری را تبیین کند. بر اساس یافته­ها افزایش آگاهی و اطلاعات کشاورزان در زمینۀ شدت خطرات و آسیب­های کم‌آبی، روش‌های سازگاری به منظور آشنایی با سهولت اجرای روش­ها و در نتیجه افزایش خودکارآمدی افراد می­تواند بروز رفتار سازگاری را بهبود بخشد. .